jueves, 14 de julio de 2011

Eras tú.

Empiezo a pensar que necesitamos hacernos daño para continuar con esto. Empiezo a pensar que parece que nos gusta discutir. Empiezo a pensar que, a veces, tengo que pensar un poco más las cosas antes de decirlas. Y sobretodo... empiezo a pensar que realmente, no puedo permitirme el lujo de perderte.

No puedo explicar las incontables ocasiones en las que has estado a mi lado, en las que me has hecho reír, llorar, o en las que hemos llorado, ya sea juntas o quizás por culpa de la otra. No puedo explicar lo que significas para mí porque solo llegados a este punto, puedo entenderlo. No puedo vivir, no puedo decir que estoy bien sabiendo que tú no lo estás por mi culpa, o que te hirió algo de lo que hice o dije. En cierto modo, hay ocasiones en las que una persona se equivoca, y hace algo sin pensar en las consecuencias que esto puede tener. No pienso que seas de ninguna manera, eres una de las personas más buenas que conozco y aunque te sobran virtudes, te quiero por cada uno de tus defectos. 

Sé que no pretendías hacerme daño pero hay veces que las cosas se nos van de las manos, y puedes estar hiriendo a una persona sin saber que en realidad lo estás haciendo. Y puedo decir lo mismo de mi. Hay veces que las palabras se miden sin pensarlo, que salen en momentos en los que ni siquiera tú sabes lo que estás intentando decir. A veces, solamente queremos demostrarles a esas personas que estamos heridos a base de herirlos a ellos. Pero yo no puedo. No puedo hacerte daño, a ti, que eres una hermana. A ti, que pase lo que pase me has apoyado en todas las decisiones que he tomado, y siempre has intentado que fuera feliz, siempre has conseguido sacarme una sonrisa. Solo al echar la vista atrás puedo comprender que, una vez llegados a este punto, lo que recuerdo son los momentos de complicidad, los abrazos, las charlas, las veces en las que nos hemos entendido con una mirada. Las cosas que hemos hecho y las que nos quedan por hacer, las promesas que un día juramos que no íbamos a romper. 

No eres la amistad más duradera, no eres la persona con la que más hablo por teléfono y he estado dos veces contadas en tu casa. Pero no me hace falta eso para saber que eres de verdad, que eres de las pocas que quedan así, y que, al ver que no te tenía, supe que me faltaba algo dentro de mí. No puedes imaginar lo que te quiero, quizás no lo sabía ni yo, y en muchas ocasiones no he podido demostrártelo lo suficiente. No he pensado que quizás hacía cosas que tampoco a ti te sentaban bien y aun así no me paraba a pensar, y ahora... por una estupidez como esa, dejamos de hablarnos. No puedo, no quiero que pase. Porque si no te tengo, aunque no  hablemos, aunque no nos veamos, aunque te vayas a cualquier sitio de Almería perdida, si no te tengo, si sé que cuando esté mal no voy a poder contar contigo, si sé que tienes un problema y no podré hacer que te olvides de él, si sé que si alguien te hace daño no podré defenderte hasta la muerte... Si no hago todo eso, no soy yo. De verdad, no estoy completa. Me falta algo, me faltas tú.

Y yo sólo quería decirte que lo siento, que siento haber montado todo esto y aunque te dije lo que pensaba, y incluso más cosas que ni siquiera creía, a ti no puedo hablarte así. Porque eres de las personas más importantes que tengo en mi vida, y de las que jamás tendré, lo sé. Así que solamente puedo decirte que, pase lo que pase, decidas lo que decidas, yo no pienso romper ninguna de nuestras promesas, y que a mí me vas a tener para toda la vida. Porque es de las pocas cosas buenas que te he dicho últimamente y es la única que seguiré pensando en cualquier momento. Te lo dije una vez, todas las hermanas se pelean pero a pesar de todo, siguen siendo hermanas. Y eso no lo puede romper nada. Ni nadie.

1 comentario:

  1. pppf es tan bunik joder..! es que buah no timaginas lo que ets per mi perryns, ets lo millor que ma pasat al 2010 e conegut una de els persones mes important a la meva vida, y que pasi el que pasi no et vui eprdre mai, que et necesitu al meu costat per continuar ... ya tu e dit tot abans y es que ho sas ...perque ho ets TOT jdeer! testimu tantissim jder enseiro es que no puk eh..:'( (N)

    ResponderEliminar